ang lalaki sa kabila ng kalsada

Lagi kong pinagmamasdan
ang lalaki sa kabila ng kalsada.

Siya, na ang matatag na tindig
balaning umaakit ng pagtatangi
sa mata kong umaapuhap ng silahis
malikmatang araw sa asero
lumalabay na bisig niyang
buong buo, hindi tulad ko:

Binibilang ang bawat pitik sa dibdib
sa mga sasakyang yumayao't
parito sa lansangan.

Lumulutong bawat niyang halakhak
pagsilip ng ngiti sa maamong mukha
ng babaeng kasama niya roon palagi,
halik sa siphayong pumipintig
ang tinig niyang lumulunod

Sa magaspang na pag-ungol
ng bawat sasakyang umarangkada
papalayo sa akin.

At habang kanyang kinakalong
panganay ng pakikipagtalad sa mga ulap
nag-aanyaya bawat niyang ngiti
pinatingkad ng sikat ng araw
sa nangungusap niyang mga mata
habang lumalabo ang aking paningin

Nilalambungan ng makapal na usok na naiiwan
ng bawat sasakyang pumapaspas na lumisan.

Maiksi lamang ang pagitan palapit

Ang lalaki sa kabila ng kalsada
nitong aking pagkatao

Ngunit sa bawat kong pagpupumilit na humakbang
hinihila akong pabalik ng aking karuwagan
nililigis, dinudurog sa sementong lansangan

Upang sa aking kanlungan ako'y muling
mapaatras.

~ nilikha sa Victory Bus Terminal (Quezon City), 1997

pseudo

idinuduyan ako ng iyong tinig
patungo sa landas ng mga alamid,
doon, kung saan tayo nagtagpo, noon
minsang tag-ulan at mababa
ulap sa bundok Sinombrero, ang iyong hininga
humahaplos sa aking batok.
basa tayo ng pawis sa maghapong paglalakad
sakbat ko ang pangamba sa aking dibdib
yumakap ka sa akin upang langhapin
tsokolateng nakatago sa aking bulsa, sa aking kamay
orkidyas na luray ang inagaw natin
sa mataas na punong narra. nabagting ka pa,
pag-akyat. hindi kita sinalo.

ngayon,
nahihirapan akong huminga. tila
idinuduyan ako ng iyong tinig sa pagtulog
dahil sa

Flutab
for symptomatic relief of cold and flu.
contains pseudo-ephedrine.

~ nilikha sa riyadh, 27 Disyembre 2004 ~

#

Translation:

your voice hums me slowly to sleep, brings me
to the trodden paths of mountain cats,
there, where we meet for the first time, then
one rainy season when the clouds are low
at Mt. Sinombrero, your breath
caressed my neck.
our bodies wet with sweat from a day-long walk,
i wore my fears on my chest
you embraced me to savor
fragrance of chocolate hidden in my shirt pocket, in my hands
the wilted orchid we robbed
earlier from the tall narra tree where the vines caught you.
you fell - but i didn't catch you.

now, i can hardly breath as if
your voice is soothing me to sleep
because of

Flutab
(for symptomatic relief of cold and flu.
Contains pseudo-ephedrine.

~ written in riyadh, 27 December 2004 ~

Notes:
Flutab is now banned in Saudi Arabia
a victim of a hoax email announcing it as dangerous to health.
Sinombrero is part of the Caraballo mountains along the Nueva Ecija-Pangasinan border; unfortunately photos are unavailable.
Photo of Caraballo mountains along San Quintin from Paramio here.

caffeine shock

we meet somewhere, somehow
and over coffee we sipped
each minute by; our eyes
lock, we kiss; embraced
hot brew that brimmed
over the cup in our hands -
heat is the rush caffeine
in your lips, sugar on your hips
cream on your bosom -
drowned the din that was
the net, as if
we have known each other
for a lifetime. until

we've finally met face to face
somewhere, somehow

and facing the bottom of the cup
realized

there won't be any refills.

~ written in riyadh, september 2004 ~

upos

sa bawat mong pag-alis:

pupulutin ko. iipunin
bawat sandaling nalaglag
tulad ng mga upos
sigarilyo sa sahig.

ika'y usok muling
sumanib sa hangin
ako’y bakas
sa sulok itinapon.

~ nilikha sa nueva ecija, disyembre 1997

Photo by Lauren Girardin, here.

alimuom

alam mo, jeje, nung bata pa ako, kabilin-bilinan ni ina na huwag lalabas ng bahay kapag mainit ang panahon tapos biglang umulan. hindi ba, nilalagyan pa ng vicks ang ilong. kasi daw, sasakit ang tyan, magtatae o kaya lalagnatin kapag nasinghot ang alimuom.

pero nitong huli, iba na ang dating ng alimuom (lalo na nung ako'y nasa kapatagan ng central Luzon). sa gitna ng palayan, habang nakatunganga ka sa loob ng kubo at nagkukuyakoy na nakatanghod sa kabukiran, may kakaibang bango ang singaw ng lupa kapag nabubuhusan ng ulan. hindi na masangsang sa ilong. hindi na nakakasakit ng tyan... bagkus, nakakahalina, nakakawili, nakakalibog... ang alimuom.

at kahit nga dito sa disyerto (kung saan tayo naroon ngayon), para bang mayroon laging pagdiriwang ang tigang na lupa kapag dumarating ang ulan.



siguro, ang tulang ito ng isang kakilala ang magpapaliwanag ng lahat sa likod ng blog na ito (yun ay kung masasakyan nyo ang ibig nyang sabihin).

Alimuom
by andrew mangampo ociones
(1997)

walang imik ang mga pilapil
mahigpit ang halukipkip
sa pinaggapasan, ang sigaw
ng araw, yumayakap
malalalim na bitak
ng tuyong pinitak
bahaw na tinig
ng hiningang sinikil
habang nananatiling
bingi ang hangin
sa bawat na dalangin.

ngunit,

asingaw alimuom ...
ang masuyong humaplos
sa makisig na lalaking
tumawid sa kabukiran

upang isilong
kalabaw, nakasuga
sa paghihintay.

#